De kiezers in Maleisië hebben zaterdag de politiek flink opgeschud. De regeringscoalitie onder leiding van het multiculturele Barisan Nasional (BN - Nationaal Front) verloor voor het eerst in bijna veertig jaar haar twee derde meerderheid.

De BN moet zich in het nationale parlement tevreden stellen met 137 van de 222 zetels. De partij verloor meer dan vijftig zetels.

De Rechtvaardigheidspartij van voormalig vicepremier Anwar Ibrahim won 31 zetels. De linkse Democratische Actie Partij (DAP) kreeg 28 zetels en de streng islamitische PAS (Parti Islam se-Malaysia) 23.

Bovendien neemt de oppositie ook de macht over in vier van de dertien deelstaten, terwijl de PAS haar meerderheid in de deelstaat Kelantan wist vast te houden.

Premier Abdullah Ahmad Badawi van de BN deed zo onverstoord mogelijk. Hij zei toch een nieuwe federale regering te kunnen vormen en wilde verder geen commentaar geven.

Hij nam vier jaar geleden de macht over van Mahatir Mohamad die het land meer dan 22 jaar leidde.

De grote winst van de oppositie was door niemand voorspeld. De BN is al vijftig jaar aan de macht. Oppositieleider Anwar Ibrahim zei dat de kiezers hebben aangegeven dat ze wat anders willen.

Hij sprak van een cruciaal moment in de geschiedenis van Maleisië. Ook beschuldigde Ibrahim de regering van grootscheepse fraude bij de verkiezingen.

Volgens analisten is het verlies van de BN te wijten aan etnische spanningen, groeiende criminaliteit en inflatie. De laatste keer dat de BN een gevoelige nederlaag leed was in 1969.

Dat leidde onmiddellijk tot ernstige etnische spanningen en rassenrellen. Er vielen tientallen doden en de regering riep de staat van beleg uit.

De bevolking van Maleisië telt 27,5 miljoen mensen en bestaat voor ruim 60 procent uit etnische Maleisiërs die moslim zijn.

Het land kent grote etnische minderheden, zoals Maleisiërs van Chinese en Indiase komaf. Daarnaast zijn er kleinere etnische groepen en talrijke legale en illegale gastarbeiders, vooral uit Indonesië.

De etnische minderheden klagen al jaren dat de regering hen geen eerlijke toegang geeft tot het onderwijs, overheidsbanen en huisvesting.

De spanningen zijn de afgelopen periode opgelopen, maar de verwachting is niet dat het zoals in 1969 tot onlusten zal komen.