Brokstukken van het uiteengeslagen vliegtuig. Opengereten koffers in het gras. Smeulende bagage in de berm. Verderop ligt een vliegtuigwiel. En dan, tussen het inmiddels verbrande gras, de verminkte lichamen van tientallen overleden passagiers.

"Ik heb nog nooit iets als dit gezien", prevelt Noah Sneider, kort nadat hij ter plaatse is. De Amerikaanse journalist is wat gewend als verslaggever in crisisgebieden. Toch heeft hij nooit zulke verwoestende gevolgen van een vliegtuigcrash hoeven vastleggen.

Brandweerlui doven verderop de brokstukken van vlucht MH0017, terwijl hulpverleners wijs proberen te worden uit de lichaamsdelen die verspreid over het veld worden gevonden. "Ik kijk nu naar beneden en zie oren, vingers, botten. Het is verschrikkelijk", zegt Sneider geëmotioneerd.

De bittere brandgeur vult zijn neus, vertelt hij door de telefoon. Hij ziet een dode vrouw op haar buik. Ze mist een been. Een jongetje, hooguit 10 jaar, ligt met bebloed shirt op zijn zij. Elders liggen de lichaampjes van drie baby's.

Tussen het stof is een televisieschermpje beland, afgerukt van een vliegtuigstoel. Een Lonely Planet-reisgids van Bali. Een stuk van de staart van het toestel, met een Maleisische vlag. Een man - nog altijd met zijn veiligheidsriem om - lijkt vastgeklonken aan een stuk stoel. Ernaast een tiener, zijn armen gespreid, met in de greep van zijn hand nog z'n iPhone. Nergens echter een teken van leven. Sneider: "Dit is niet te bevatten."