De familie van Surti Dahlia, de enige Nederlandse inzittende van rampvlucht MH370, is al 3 weken lang de wanhoop nabij. Voor het eerst praat de broer van Surti over de angst van de familie, maar ook over de hoop. "Surti is niet dood! Hoor je me? Ze is vermist."

De laatste foto van Surti Dahlia.

Broer Maro laat de foto van zijn jongere zus zien. "De laatste foto van haar", zegt hij zacht. "Gemaakt op Kuala Namu International Airport vlakbij Medan, waar onze familie woont. Van daar vloog ze naar Kuala Lumpur en mailde ze de foto."

De 50-jarige Surti stapte 7 uur later aan boord van de MH370, om via Peking naar huis in Amsterdam te vliegen. "Ze wilde Peking nog zien, e-mailde ze me. Daarom had ze haar vluchtschema aangepast en vloog ze met Malaysia Airlines. 'Ik bel je als ik weer thuis ben', zei ze nog." Maro houdt de foto die hij op groot formaat heeft geprint, weer omhoog. Zijn vrouw houdt haar hand op zijn schouder. Hij huilt zacht. "Surti ziet er nog zo goed en zo jong uit."

De 55-jarige Maro, die al zijn leven lang doodsbang is voor vliegen, woont in New York. Hij belandde er in 1983 als jonge matroos. Surti zag hij daarna niet vaak, maar het contact bleef intensief, per telefoon en later via e-mail en skype. "Mijn zus is zo'n zorgzame vrouw. Ze betaalt de complete opleiding van haar vier nichtjes - de jongste is 7 jaar, de oudste studeren al - in Medan. Het is haar droom dat die meiden een beter leven krijgen door ze te laten studeren. Die droom moet blijven leven. Surti is dol op haar nichtjes. Ze wilde weer naar Indonesië omdat ze die kinderen zo miste."

Surti is de vijfde van een gezin met zeven kinderen. Ruim 20 jaar geleden trouwde Surti met een Nederlander en kwam naar Amsterdam.

Maro wordt fel bij de suggestie dat zijn zus niet meer leeft. "Waar is het bewijs? Toon ons het bewijs! Tot er hard bewijs is, houden wij hoop en móet Malaysia Airlines blijven zoeken, anders vinden wij nooit rust. Kom bij ons niet aan met verhalen dat het vliegtuig in de oceaan ligt. En zwijg over alle theorieën. Is er iemand op de wereld die bewijzen heeft?"

Maro ziet ook de beelden van familie van andere passagiers, die in Peking hun frustratie en woede uiten bij de ambassade van Maleisië. "Ik weet hoe ze zich voelen. Houdt de Maleisische overheid informatie achter? Wordt het vliegtuig ergens verborgen? Ik weet het niet. Het is een tragedie."

Malaysia Airlines is al begonnen met het uitkeren van schadevergoedingen aan de nabestaanden. Maro wil er niets van weten. "Ik accepteer hun geld niet. Als ze betalen, gebruik ik het om te procederen tot ze weer naar mijn zus gaan zoeken. De mensen die zoeken werken keihard, maar ze mogen niet stoppen. Al duurt het jaren. Wij blijven wachten."

Al 3 weken volgen hij en zijn vrouw Eirmah al het nieuws over de MH370 en haar 239 inzittenden op de voet. "Om de dag bel ik met mijn oudste zus die in contact staat met Malaysia Airlines." Het nieuws is steeds hetzelfde.

Al wekenlang tonen satellietfoto's mogelijke resten de vermiste Boeing 777, maar er is alleen oceaanafval van tankschepen en vissers gevonden. Het zoekgebied werd vorige week van de ene op de andere dag 1100 kilometer verplaatst. "Iedere keer als er wordt gemeld dat er niets is gevonden, voedt dat onze hoop dat Surti leeft."

In het Australische Perth worden voorbereidingen getroffen voor een herdenkingsbijeenkomst met familie van alle passagiers, voor als er wrakstukken zijn gevonden. "Wij blijven bidden en wij blijven hopen. Maar als het zover komt, zullen mijn oudste broer en zus daar zijn."