Maleisië is een land waar de doodstraf nog altijd wordt toegepast. Onder andere de handel in verdovende middelen, het bezit van minimaal vijftien gram heroïne en moord kunnen leiden tot een gerechtelijke executie. Khaizan Sharizad Binti Ab. Razak (Sherrie) maakte met collega Seira Sacha de controversiële film 'Death in Dilemma: The Final Curtain', om de toepassing van de doodstraf in de 21e eeuw aan de kaak de stellen. Deze film werd door de Europese Unie gefinancierd als onderdeel van een internationaal programma ter afschaffing van de doodstraf. Toch komen in de film zowel voor- als nadelen aan bod.

De indruk die Sherrie wekt is er een van een grote, krachtige vrouw. In werkelijkheid is Sherrie echter een vrouw die nog geen één meter vijftig lang is, en met zachte stem voorzichtig spreekt. Haar daden laten echter zien wat deze kleine vrouw in haar mars heeft. In Maleisië is de rechtspraak verdeeld in de Shariarechtspraak, die voor moslims geldt, en de seculiere rechtspraak, die voor alle anderen in Maleisië geldt. Sherrie is advocate binnen de seculiere rechtspraak.

Naast haar officiële baan zit Sherrie niet stil. Ze is lid van verschillende organisaties die opkomen voor de rechten van advocaten en ze komt op voor mensenrechten. Ook heeft zij enkele documentaires geregisseerd met mede-advocate Seira Sacha. Eén van deze films is de onlangs uitgebrachte film 'Death in Dilemma'.

Ondanks haar twee documentaires met betrekking tot het verbeteren van mensenrechten in Maleisië en haar werk voor een Maleisische mensenrechtenorganisatie wil Sherrie geen activiste genoemd worden. Haar eerste documentaire ging over een politieke crisis in de deelstaat Perak. In 'Death in Dilemma: The Final Curtain' worden de sociale gevolgen van de doodstraf belicht. "In de discussie over de doodstraf worden de negatieve gevolgen vaak vergeten", vertelt Sherrie gepassioneerd. "Mensen worden vaak ten onrechte gestraft. Dit kan later niet meer ongedaan worden gemaakt. Daarom wil ik de discussie over de doodstraf door middel van deze documentaire bevorderen door de negatieve kanten van de doodstraf te belichten. De sociale gevolgen van een straf als deze zijn namelijk groter dan de overheid denkt. Ten onrechte het leven van mensen nemen is te kostbaar, maar dat wordt vaak vergeten wanneer uitsluitend naar de positieve kanten van de straf wordt gekeken".

"Naast het feit dat er een kostbaar mensenrecht door het gebruik van de straf wordt geschonden, het recht op leven, is een van de belangrijkste sociale gevolgen van de straf dat de rechtspraak de toepassing ervan niet terug kan draaien", aldus Sherrie. Bovendien wordt de straf te gemakkelijk toegepast bij het straffen voor het plegen van diverse strafbare feiten, is de documentairemaakster van mening.

Een van de positieve kanten van de doodstraf is dat de schuldige de consequenties van zijn of haar daden moet overzien. Voormalig minister-president van Maleisië Mahathir bin Mohamad beantwoordde de vraag of de doodstraf niet te barbaars was een aantal jaar geleden met het antwoord: "Vraag dat maar aan de drugssmokkelaars." Anderen menen dat de straf afschrikt en op die manier misdaden kan voorkomen. Daarnaast worden onder andere de lage kosten van de straf en vergelding genoemd als voordelen.

Ook bij Sherrie thuis bestaan er meningsverschillen over de doodstraf. Zo wil haar vader niet met haar over het onderwerp praten en haar film zelfs niet zien, omdat hij het niet met haar eens is. Haar vader denkt daarbij vooral aan Sherrie's veiligheid; wanneer criminelen met de dood gestraft worden blijft zij ongedeerd. Sherrie is het niet met haar vader eens: "Hoewel ook ik vind dat mensen die een misdaad plegen de gevolgen moeten accepteren, vind ik dat dit te ver gaat. Het is lastig om met hem, en met zijn gelijkgestemden, te discussiëren omdat zij hun standpunt vaak met argumenten gebaseerd op emoties verdedigen. Dit heeft als gevolg dat tegenstanders van de doodstraf vaak bang zijn en dat zij kijken naar het ergste wat er zou kunnen gebeuren, terwijl de kans daarop in praktijk vaak klein is."

De tegenstelling zoals die tussen Sherrie en haar vader maakt deel uit van een grotere discussie in Maleisië, een discussie die betrekking heeft op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, zo vertelt zij. "In deze verklaring is het recht op leven opgenomen, met als gevolg dat de doodstraf niet toegestaan is". Op dit moment erkent Maleisië deze verklaring, maar weigert deze toe te passen. Kritiek op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is onder andere dat daarin voornamelijk wordt gefocust op westerse normen en waarden, die ingaan tegen dat wat er in de Koran staat vermeld. Er komen echter steeds meer voorstanders van een verbod op de doodstraf, waardoor de discussie weer oplaait.

De Europese Unie is al langer bezig met een programma om te zorgen dat de doodstraf ook in landen buiten de EU wordt afgeschaft. Door films als Death in Dilemma te financieren beoogde de Europese Unie de afschaffing van de doodstraf ook in Maleisië op de politieke agenda te kunnen plaatsen. Met succes: op 10 december 2011 werd de jaarlijkse Dag voor de Mensenrechten in Maleisië georganiseerd. Een van de vertoonde films was Death in Dilemma. De vertoning van de film werd gevolgd door een discussie over de noodzaak voor de maatschappij om bij het onderwerp betrokken te worden. "Een discussie als deze is nodig om het huidige doodstrafbeleid beetje bij beetje te veranderen", zegt Sherrie.

Zoals het er nu naar uitziet is de discussie over de doodstraf in Maleisië heropend. Niet alleen op de Dag voor de Mensenrechten was dit het geval. In meerdere kranten verschijnen steeds vaker kritische stukken over de doodstraf. Met films als Death in Dilemma wordt de doodstraf beter in beeld gebracht. "De film is nu in heel Maleisië te zien, en binnenkort ook in Europa".

Op de vraag of er spoedig verandering plaats zal vinden op dit gebied in Maleisië besluit Sherrie: "Mensen maken vaak de fout om een grote verandering in een kort tijdsbestek te willen laten plaatsvinden. Ik geloof zelf juist in verandering die beetje bij beetje plaatsvindt, en dit is een begin."