Volgens de gouverneur van de Maleisische Nationale Bank zal de Maleisische economie het eerder vooropgestelde groeicijfer van 4,5 % voor 2003 overtreffen en dit dankzij de sterke resultaten (een groei van 5,1 %) in de periode juli - september. Het Malaysian Insitute of Economisch Research, een economische `think tank', verwacht van zijn kant voor dit jaar een economische expansie van 4,7 % en voor de komende 2 jaren respectievelijk 5,7 % en 6,2 %. Aan de basis van de recente positieve cijfers liggen onder meer de sterke prestaties in de verwerkende nijverheid (en dan voornamelijk de grotere vraag en productie van elektrische en elektronische producten), maar ook de betere resultaten in de diensten- en landbouwsector in het derde kwartaal van 2003.

Toch zingt niet iedereen dezelfde lofzang over de Maleisische economie. Sommige analisten stellen zich bijvoorbeeld vragen bij de zogenaamde complementariteit die er volgens de Maleisische overheid heerst tussen de Chinese en de Maleisische economie op het vlak van de productie van elektronische componenten. Deze critici wijzen erop dat steeds meer elektronicaproducten naar China verhuizen, wat tegenstrijdig is met de Maleisische ambitie om in de toekomst meer van zulke producenten aan te trekken.

Deze critici beweren eveneens dat Maleisië, onder voormalig Eerste Minister Mahathir, voor haar economische groei te lang afhankelijk is gebleven van FDI's en van haar uitvoer. Bovendien is te veel aandacht gegaan naar grote infrastructuurprojecten en dit ten nadele van het `human capital', met name op het vlak van onderwijs en medische voorzieningen die verwaarloosd zouden geweest zijn. Als voorbeelden hiervan worden hierbij onder meer de gebrekkige kennis gegeven van het Engels bij de jongere generatie (door de omschakeling naar het Maleis als onderwijstaal sinds 1970) en de brain drain van jonge (toekomstige) Maleisische universitairen naar het buitenland. Mahathir had al wel de eerste stappen gezet in de goede richting (o.a. in 2003 door het onderwijs van wetenschap en wiskunde in het Engels op te leggen), maar het is huidig Eerste Minister Abdullah Badawi die voor de zware taak staat het Maleisische onderwijs en de gezondheidssector te hervormen.

In de nasleep van de Zuidoost-Aziatische economische crisis heeft in Maleisië een grote consolidatie plaatsgevonden in de bankwereld, waardoor tientallen Maleisische banken door samensmeltingen en overnames verdwenen en de resterende banken ondergebracht werden in 10 grote groepen. In 2004 zal waarschijnlijk een tweede consolidatieronde plaatsvinden die ditmaal, en dit in tegenstelling tot de eerste beweging, `market driven' moet zijn en dus niet onderworpen zal zijn aan een door de Maleisische overheid opgelegde deadline. Deze nieuwe consolidatieronde zou de Maleisische banken in een tijdspanne van enkele jaren in staat moeten stellen om in een volledig geliberaliseerde sector te overleven. Naar alle verwachting zullen in 2010 slechts 6 à 8 lokale bankgroepen overblijven die de concurrentie zullen moeten aangaan met de buitenlandse banken.

Buitenlandse investeerders blijven bijzonder positief over Maleisië. De recente benoeming van de Maleisische Minister van Defensie Najib tot Vice-Eerste Minister werd goed onthaald en ook wat betreft de economische vooruitzichten voor het land is men optimistisch. UBS Investment Research heeft het in zijn commentaar onder meer over de positieve effecten van de lage koers van de Ringgit (door de koppeling aan de USD), de groeiende consumptie, het feit dat de Maleisische banken sterker worden en erin slagen hun `non-performing loans' niet tot ontsporing te laten komen. Eén van de belangrijke en bepalende factoren voor dit jaar is het feit dat in 2004 in 10 Aziatische landen (waaronder Maleisië) verkiezingen gehouden zullen worden. De voorafgaande campagnes en de resultaten ervan zouden mogelijkerwijs het investeringsklimaat kunnen beïnvloeden.

Van januari tot oktober 2003 ontving de Maleisische overheid 821 investeringsaanvragen ter waarde van RM 23,3 miljard (± EUR 4,96 miljard), wat een toename is met 29 % ten opzichte van dezelfde periode in 2002. 45 % van dit pakket waren FDIs. Dit is een belangrijke verschuiving in vergelijking met de voorgaande jaren toen het aandeel van de directe buitenlandse investeringen telkens groter was dan dat van de Maleisische, lokale investeringen.

De meest recente statistieken voor de bilaterale buitenlandse handel tussen Maleisië en België hebben betrekking op de periode januari - augustus 2003. Dit onderwerp zal dus in een volgend snelbericht behandeld worden wanneer recentere informatie beschikbaar is.

In bijlage bij dit bericht worden twee statistische overzichten over de handel tussen de EU-lidstaten en Maleisië gevoegd. Hieruit blijkt dat België sinds enkele jaren de 8ste plaats bezet in de lijst van de exporteurs en de 5de in de lijst van importeurs. Globaal genomen was België in 2002 de 7de belangrijkste EU-handelspartner van Maleisië, waarmee het een beter resultaat neerzette dan bijvoorbeeld Spanje, Oostenrijk en Zweden.

Duitsland is al geruime tijd de belangrijkste EU-exporteur naar Maleisië (voor een totale som van EUR 2,55 miljard), op afstand gevolgd door het VK en Italië. Nederland is de belangrijkste importeur van Maleisische producten, maar dit heeft vooral te maken met de haven van Rotterdam die de voornaamste Europese invoerhaven is voor hout en palmolie uit Maleisië.

De Maleisische toeristische sector en de horeca hebben vorig jaar een bijzonder moeilijke periode doorgemaakt als gevolg van de oorlog in Irak en de SARS-epidemie. Onlangs kon uiteindelijk het echte herstel aangekondigd worden met het bericht dat in november 2003 1,13 miljoen mensen Maleisië bezocht hadden, wat een toename was met 7 % in vergelijking met november 2002. In 2004 hoopt Maleisië 15 miljoenen bezoekers te mogen ontvangen en voor 2010 wordt zelfs een aantal van 20 miljoen in het vooruitzicht gesteld.
Meer dan symbolisch voor het Maleisische optimisme is de bestelling van zes Airbus A380 superjumbo's voor Malaysia Airlines. Deze reusachtige vliegtuigen die elk USD 270 miljoen kosten, zullen waarschijnlijk begin 2006 in dienst genomen worden en zullen naar verluidt gebruikt worden voor de belangrijke langeafstandsverbindingen naar onder meer Londen en Amsterdam.