Witte stranden, ondoordringbare mangroven, wuivende palmen en alle dagen kokosnoot. Wie mijmert nooit om met een vlot aan te spoelen op een onbewoond eiland? Romantisch en idyllisch, ver weg van alle hectiek.

Teruggeworpen op jezelf, leven en overleven als een ware Robinson Crusoë. Dat is de beproeving die lag te wachten op de deelnemers aan 'Expeditie Robinson'. Welke moderne mens dacht in de voetsporen te kunnen treden van Robinson? Zeven weken lang - tenminste, voor de finalisten - 'survivalde' een groep Nederlanders en Belgen op de verlaten, Maleisische eilanden Liam en Simbang. Ze vormden het selecte gezelschap dat overbleef van de 25.000 belangstellenden die zich hadden aangemeld. De enige 'vreemdelingen' die zij in die periode zagen, waren de leden van de cameraploeg die hun verwikkelingen op de voet volgden.

'Expect the worst, hope for the best', had Ernst-Paul Hasselbach (35), adjunct-programmaleider van tv-zender Net 5 en presentator van 'Expeditie Robinson', hen voorgehouden. En zo was het: leven op een exotisch eiland blijkt veel idealer te klinken dan het werkelijk is. De harde realiteit is er een van ontberingen (duizenden zandvlooien) en honger (kilo's gewichtsverlies), van machtsstrijd (wegstemmen) en complotten. "Mooie televisie of niet, het is een programma dat je een levensles kan opleveren. En dat", constateert Hasselbach, "gebeurt toch niet vaak".

Hij zegt het met zekere trots. De afleveringen elke zondagavond zijn weliswaar een vorm van reality-tv, zoals 'Big Brother' die dagelijks toont, maar vergelijkbaar vindt hij het niet. "Wie droomt er van drie maanden in het 'Big Brother'-huis te zitten met een stel vreemden? Dan is een onbewoond eiland in de Zuid-Chinese Zee andere koek".

Verlaten was de omgeving tijdens de opnames trouwens niet. Er lie- pen 120 productiemedewerkers rond, voornamelijk Zweden die de rechten hebben, en liefst negen eilanden werden gebruikt. Onder anderen acht Nederlandse en acht Belgische deelnemers verbleven er de voorbije zomer in twee kampen. Morgen is de finale te zien die de winnaar, naast een onvergetelijke ervaring, 50.000 euro oplevert.

Een echte Robinson is niet per se een mannetjesputter, al komt de Belg en ex-mijnwerker Richard behoorlijk in de buurt. Maar zijn medefinalisten zijn een directiesecretaresse, Pascale, en een account-manager, Pieter. Evenmin is het noodzakelijk een geboren leiderstype te zijn, zoals Eric zichzelf zag, maar die desondanks vroegtijdig naar huis moest. En geleerdheid is ook al geen doorslaggevende eigenschap, ervoer kinderchirurg Koenraad die van zijn mede-expeditieleden de veelzeggende bijnaam 'pro-fessor Zonnebloem' kreeg. De allereerste editie had dat trouwens heel duidelijk gemaakt met een finale tussen twee jonge vrouwen van wie de Nederlandse Karin uiteindelijk won. "De honger is zwaar", relativeert Hasselbach, "maar het is een spel en dat telt ook mee. Je ziet dat de deelnemers bezig zijn zich tactisch zo op te stellen dat ze kunnen winnen". Het gaat erom, vindt hij, je staande te houden tussen ontberingen en onderling wantrouwen. "Die combinatie maakt het een fascinerend schouwspel".

Kracht alleen is niet voldoende. De presentator die vindt dat het programma hem op het lijf is geschreven (deed de academie voor lichamelijke opvoeding en verbleef als kind jaren in Indonesië en Suriname), wijst op Martijn, een deelnemer die ver voor de finale het veld ruimde. "Fysiek was hij het sterkst. Hij was marinier geweest. Martijn had zoveel spieren en zo weinig vet, dat het gebrek aan voedsel zijn spiermassa begon af te breken. Hij raakte zo verzwakt dat de anderen hem daarom wegstemden".

Dat is volgens hem de 'paranoia', waarmee de expeditieleden hebben te maken. "Voor hen is de druk groot. Ze moeten niet alleen overleven op het eiland, maar ook in het spel". Dat maakt 'Expeditie Robinson' onvergelijkbaar met echt overleven. "Dat is harder. Onze expeditieleden weten: we laten ze niet sterven".

De meeste indruk op hem maakte Jennifer. Het eenzijdige kokosnoot eten had haar doodziek gemaakt. "En ik moest haar vertellen dat het voorbij was. Die vrouw vertoonde een krankzinnige vechtlust. Ze stierf duizend doden, maar wilde toch terug naar het eiland".