Sluys International heeft officieel afscheid genomen van Boechout. Het bedrijf verhuist binnen afzienbare tijd naar de buurgemeente Duffel, waar het 150 miljoen frank investeert in een nieuw complex. Boechout verliest daardoor meteen een van de weinige resterende bedrijven die de gemeente een internationale uitstraling gaven. Sluys wordt immers gecontroleerd door Maleisische aandeelhouders.

Sluys heeft het als producent van aroma's, emulsies en parfums de laatste jaren niet makkelijk gehad. Nogal wat buurtbewoners beweerden last te hebben van geurhinder. Sluys is nochtans al vele jaren sterk vergroeid met Boechout. De Nederlander Klaas Sluys richtte het bedrijf op in 1931. De landelijke buurt rond het bedrijf werd in al die jaren helemaal volgebouwd. En toen begonnen de problemen. Het verhaal eindigde met de vaststelling dat Sluys in het moderne concept van urbanisatie een zonevreemd bedrijf is. De exploitatievergunning werd de laatste jaren maar tijdelijk meer verlengd.

De Maleisische hoofdaandeelhouder Hon Voon Tong besloot daarom om uit te wijken. Gelukig niet naar Maleisië. Hij opteerde voor de industriezone in Duffel. Hij hoopt er de expansie van de afgelopen jaren nog te versnellen.

Sluys produceert aroma's, emulsies en parfums. De emulsies worden vooral afgenomen door de frisdrankenproducenten. De aroma's gaan naar de zoetwarenindustrie zoals banketbakkerijen, koekjesfabrikanten en roomijsproducenten. Van de parfums van Sluys worden onder meer shampoos, zepen en detergenten gemaakt.

Hoe is een Vlaams-Nederlands bedrijf als Sluys uiteindelijk in Maleisische handen terecht gekomen? Administratief directeur Albert Mortelmans: "Dit heeft alles te maken met de opvolgingsproblematiek na de dood van onze stichter Klaas Sluys in 1965. Het familiebedrijf kreeg het toen moeilijk. De GIMV en het management hebben de zaak enkele jaren gerund. In de jaren negentig werden onderhandelingen opgezet met de Maleisiër, Hon Voon Tong, die als frisdrankenproducent een goede klant van ons was. Hij zag wel wat in een participatie in Sluys en kocht zich finaal voor 91% in. Sindsdien fungeert de Maleisiër Liew Chong Ho als onze afgevaardigd bestuurder".

Sluys investeert nu in Duffel. Was er dan geen gevaar dat de Maleisische aandeelhouders de milieuproblematiek zouden aangrijpen om de boel gewoon naar Kuala-Lumpur over te plaatsen? Verkoopsdirecteur Jozef Vanuytven: "Niet direct. Dit heeft te maken met onze hoge kwaliteitsnormen. Kennelijk leeft bij het Maleisische management de idee dat je op de markten van het Verre Oosten beter scoort als Europese onderneming dan wel als een lokaal bedrijf. Vandaar. De laatste jaren hebben wij ons trouwens in grote mate georiënteerd naar landen als Japan, Indonesië, Taiwan, Korea enz. Weet je, 90% van onze productie van 100 miljoen frank wordt geëxporteerd. Het feit dat onze afgevaardigd-bestuurder een Maleisiër is, helpt ons uiteraard bij onze doorbraak op die moeilijke markten. Liew Chong Hoo spreekt trouwens vloeiend Mandarijns. Hij probeert dezer dagen de Chinese markten open te breken".

Kunt U als relatief kleine KMO opboksen tegen het geweld van de multinationals in uw sector? Albert Mortelmans: "Dat gaat best. Er bestaat niet zoiets als een eenheidsmarkt in onze branche. Er zijn vele honderden deelsectoren waarin je als onderneming actief kunt zijn. Er is bijvoorbeeld de markt voor toastjes en zoutjes. Je kunt dus nog altijd alle kanten uit, geen gevaar van elkaar te veel voor de voeten te lopen".