Alleen de Vlaming André Deleye gelooft nog in een wederopstanding van Fokker. Canadezen, Koreanen, Russen, Maleisiërs en zelfs minister Hans Wijers en de curatoren hebben de handdoek in de ring gegooid, maar Deleye zoekt verder naar mogelijkheden om het lijk van Fokker alsnog op te warmen. Wellicht is er nog een machinefabriekje in Kiribati enthousiast te maken voor de vliegtuigbouw, of een Arabier met geld te veel, of staat er al een mogelijke partner te trappelen in Azerbeidjan.

Als er iemand is die dat voor elkaar zou kunnen krijgen, is het André Deleye. De Belg is een ware meester in het lospeuteren van overheidsgeld. Al in 1981 wist de toenmalige Volvo-topman Deleye de verkiezingskoortsige vice-premier Wiegel zevenhonderd miljoen gulden afhandig te maken voor de ontwikkeling van de Volvo 400.

Na zijn vertrek uit Born verplaatste Deleye zijn jachtterrein naar België om via Begemann, het concern van de gebroeders Van den Nieuwenhuyzen, weer terug te keren naar Nederland. Inmiddels waren de Belgische belastingbetalers miljoenen lichter dankzij een - vergeefse - financiële injectie voor Begemann-dochter de Boelwerf.

Deleye heeft zich met tal van ondernemingen beziggehouden en die hadden allemaal twee dingen gemeen: er hing altijd een merkwaardig geurtje omheen, en de Vlaamse manager heeft nog nooit een bedrijf geleid dat structureel winst maakte. Dat laatste lijkt in het geval van Fokker nog het minste bezwaar.

Maar daarmee is de hardnekkigheid van Deleye nog niet verklaard. Het plan dat de beoogde redder bij de curatoren van Fokker deponeerde, maakt echter veel duidelijk: Wijers legt 246 miljoen op tafel voor een belang van 38,5 procent, het Maleisische Khazanah 249 miljoen voor 39 procent, Stork tachtig miljoen voor 12,5 procent.

En Deleye? Die reserveert voor zichzelf een belang van 10 procent voor het spotprijsje van 25 miljoen en de positie van president-commissaris bij het herrezen Fokker.

Daarnaast wordt van de drie partners van Deleye verwacht dat zij een achtergestelde lening verschaffen van driehonderd miljoen gulden. Alles bij elkaar betaalt de overheid in het plan van Deleye 10,4 miljoen per belang van 1 procent, de Maleisiërs 11,5 miljoen, Stork tien miljoen en Deleye 2,5 miljoen.

Stel dat het herrezen Fokker net zo veel waard zou zijn als het vermogen - zeshonderd miljoen - dat de partners erin stoppen. Het belang van 10 procent van Deleye, waarvoor hij dus 25 miljoen zou betalen, is in dat geval wonderbaarlijk vermeningvuldigd tot zestig miljoen gulden. Dat is wel een nieuwe reddingspoging waard.

De doorstart van Fokker maakt van Deleye een hoogvlieger.