Wie de parlementsverkiezingen die vandaag en morgen in Maleisië worden gehouden gaat winnen is geen vraag: dat is het Nationaal Front van premier Mahathir Mohamad. Hooguit zal het erom spannen of de 14 partijen in het regeringsfront opnieuw met een oppermachtige tweederde meerderheid aan de haal gaan. De vraag is wèl of premier Mahathir de schijn weet op te houden dat deze verkiezingen vrij en democratisch verlopen.

Om de campagnetijd zo kort mogelijk te houden, heeft de premier het parlement pas goed twee weken geleden bij verrassing ontbonden. Oppositieleider Lim Kit Siang van de Democratische Actie-Partij (DAP) heeft die korte tijd benut om het oneerlijke karakter van de verkiezingsstrijd zo duidelijk mogelijk zichtbaar te maken.

Woensdag hield hij bijvoorbeeld een verkiezingstoespraak zònder de politie een vergunning te hebben gevraagd en daagde hij de premier uit hem te laten arresteren - maar toen de politie ten tonele verscheen, stuurde Lim zijn toehoorders naar huis.

Speciaal met het oog op deze verkiezingen heeft de regering het parlement uitgebreid met twaalf zetels, 51 nieuwe kiesdistricten in het leven geroepen en de grenzen van honderd kiesdistricten gewijzigd.

De media staan volledig onder invloed van de regering, en de oppositiepartijen komen er in de berichtgeving dan ook bekaaid van af. De DAP kreeg daags voor de verkiezingen een uurtje radiozendtijd, dat was al. Zelfs de meeste particuliere drukkerijen durven geen pamfletten of affiches te maken voor de oppositie. Grote verkiezingsbijeenkomsten zijn verboden - zogenaamd met het oog op de openbare orde.

Die campagneregels gelden ook voor lijsttrekker Mahathir. Maar premier Mahathir mag natuurlijk op elk gewenst moment het volk toespreken. Zo trok de premier fel van leer tegen de islamitische PAS, die als enige van de oppositiepartijen een van de dertien deelstaten in handen heeft.

Daar in Kelantan probeert de deelstaatsregering een islamitisch bewind te voeren. Een speciale religieuze politie ziet erop toe dat vrouwen op straat en op hun werk een hoofddoek dragen, gokken en het gebruik van alcohol zijn verboden. Het deelstaatsparlement wil diefstal bestraffen met amputatie en overspel door vrouwen met steniging, maar de federale grondwet verhindert dat dergelijke draconische wetten echt worden toegepast.

Mahathir is een vroom man, maar hij beseft dat zulke islamitische straffen haat en nijd zouden zaaien in een land dat voor bijna de helft uit niet-islamieten bestaat. Veel zorgen hoeft premier Mahathir zich over de islamitische partij niet te maken, want landelijk gezien heeft de PAS weinig te betekenen.

Dan is de Democratische Actie Partij, met 20 van de 180 zetels de grootste oppositiepartij in het parlement, toch gevaarlijker. De DAP kan zo'n beetje worden beschouwd als de partij van de Chinezen, die met 35 procent een aanzienlijke etnische minderheid vormen. De DAP is er niet op tegen dat premier Mahathir Maleisië uiterlijk in het jaar 2020 wil hebben opgewerkt tot een rijk industrieland. Maar ze is er wèl op tegen dat de etnische Maleiers, die al sinds 1970 profiteren van een bij wet geregelde positieve discriminatie in het onderwijs, de ambtenarij en de economie, daar het meeste garen bij zullen spinnen.

De groeiende welvaart leidt ook tot groeiende fraude, aldus de DAP, die kan wijzen op enkele recente schandalen rond de toewijzing van grote aandelenpakketten aan naaste familieleden van premier Mahathir en enkele ministers. Maar dat maakt weinig indruk op de meeste kiezers, die Mahathir alleen maar dankbaar zijn voor de economische bloei van de afgelopen zeven jaar.

Ook de DAP vormt dus geen bedreiging voor Mahathirs regeringsblok. Het enige waar ze op kan hopen is een overwinning in de deelstaat Penang, waar veel Chinezen wonen. Niet alleen is Penang met zijn industrieterreinen en vrijhandelszones de motor van de Maleisische economie, het is ook de deelstaat van Anwar Ibrahim, de 47-jarige vice-premier die algemeen wordt beschouwd als de opvolger van de 70-jarige Mahathir. Een nederlaag in deze deelstaat zou daarom een lelijke tegenvaller zijn voor de regering.